Łupież pstry – czy jest groźny ?

Co to takiego łupież pstry?

Łupież pstry zaliczany jest do jednych z najczęściej występujących schorzeń dermatologicznych, dotykających ludzi. Dotyka wszystkich, bez względu na płeć czy wiek, jednak najczęściej diagnozowany jest u dzieci, młodzieży oraz dorosłych do trzydziestego roku życia.

Jakie są przyczyny powstawania łupieżu pstrego?

Przyczyną powstawania łupieżu pstrego jest obecność drożdżaków, które na co dzień bytują na skórze każdego człowieka. Zazwyczaj są niegroźne, jednak w niektórych sytuacjach zaczynają namnażać się w szybkim tempie, przez co kolonizują większe obszary skóry a tym samym, ich ilość na jej powierzchni rośnie. Na gwałtowny wzrost szybkości namnażania się drożdżaków, często wpływ ma pogoda – w czasie ciepłych, wilgotnych dni objawy nasilają się. Co ważne, choroba częściej dotyka osoby, które charakteryzują się posiadaniem delikatnej skóry bądź cierpią na zaburzenia gospodarki hormonalnej.

Jakie są objawy choroby?

Do charakterystycznych objawów łupieżu pstrego zalicza się :

• Pojawienie się zmian na skórze – charakterystycznych „plam”,
• Plamy przybierają barwę białą, różową, czerwoną bądź brązową,
• Miejscami, które najintensywniej dotyka choroba są twarz, ramiona i brzuch, jednak nie wykluczone jest pojawienie się zmian na innych częściach ciała,
• Objawy choroby stają się wyraźniejsze latem.

Jak można leczyć łupież pstry?

Leczenie łupieżu to stosunkowo długi i żmudny proces – trzeba zdawać sobie sprawę, że mogą pojawić się nawroty choroby. Farmaceutykami, które pomagają są specjalnie dobrane maści i szampony. Dermatolodzy przestrzegają, że w sytuacji, gdy chorzy nie wyeliminują lub nie ograniczą czynników ryzyka, nawrót choroby jest niemalże pewny. Zaleca się zmianę bielizny na bawełnianą, noszenie przewiewnych ubrań, z naturalnych materiałów.

Czy istnieją domowe sposoby leczenia łupieżu pstrego?

Domowe sposoby mogą przynieść znaczną ulgę oraz zahamować rozwój choroby na początkowym jej stadium, bądź gdy nie jest bardzo rozległa. Do najczęściej stosowanych domowych sposobów leczenia zalicza się smarowanie skóry olejkiem lawendowym, herbacianym oraz stosowanie bezzapachowego, delikatnego szamponu i mydła. Uwaga! Zanim rozpoczniemy domową kurację na dużym fragmencie skóry – sprawdźmy, czy olejek lawendowy lub herbaciany nie uczula! W tym celu, warto nanieść kilka kropelek olejku na niewielki fragment skóry – jeśli po 48 h nie wystąpią objawy alergiczne, możemy uznać, że olejek można bezpiecznie stosować. Warto również zadbać o zmianę diety – bogata w przeciwutleniacze, zawarte np. w czerwonych i żółtych warzywach czy owocach, pozwoli wzmocnić organizm co wspomoże w walce z infekcjami. Pamiętajmy, że osłabienie organizmu wywołane infekcjami również sprzyja gwałtownemu namnażaniu drożdżaków, które wywołują chorobę. Warto wspomóc się środkami dostępnymi bez recepty, które zawierają substancje przeciwgrzybiczne. Szampony, mydła i balsamy zawierające w swoim składzie ketokonazol, klotrimazol, siarczek selenu czy pirytion cynku skutecznie hamują namnażanie się drożdży.

W przypadku, gdy leczenie domowymi sposobami nie przyniesie zamierzonych efektów – plamy staną się większe, bardziej rozległe, zgrubiałe – niezwłocznie udaj się do dermatologa!