Rumienie – rodzaje, objawy, diagnoza, leczenie
Rumień wielopostaciowy, inaczej zwany wysiękowym objawia się obrzękowymi, sinoczerwonymi zmianami.
Spis treści:
Rumień - objawy i diagnoza
Są one dobrze odgraniczone od otoczenia. W łagodniejszej formie rumienie mają skłonność do tworzenia koncentrycznych figur i obrączek. Mogą powstawać zarówno pęcherze jak i zmiany krwotoczne. Najczęstsze lokalizacje to odsiebne części kończyn oraz błony śluzowe jamy ustnej i okolic płciowych.
Zmiany zazwyczaj są symetryczne, a okres trwania choroby to kilka tygodni. Odmiana ciężka rumienia wielopostaciowego może przybierać dwie postacie:
- rumień Stevensa-Johnsona,
- toksyczną nekrolizę Lyella.
W pierwszej odmianie zmiany rumieniowe i nadżerkowe występują na błonach śluzowej i skórze. W drugiej postaci objawem dominującym jest rozległe spełzanie naskórka. Rumień trwały to zazwyczaj pojedyncze wykwity. Mają brunatną barwę i są widocznie odgraniczone od otoczenia. Nawracają w tym samym miejscu po zażyciu wywołującego leku.
Do substancji mogących wywołać rumień należą barbituriany, kwas acetylosalicylowy, aminofenazon, fenacetyna, oraz sulfonamidy. Zmiany początkowo mają charakter rumieniowo-obrzękowy. Szybko zmieniają barwę na brązową. Wykwitom nie towarzyszą żadne objawy podmiotowe. Zazwyczaj ogniska są pojedyncze. Choroba może trwać wiele miesięcy.
Rumień guzowaty
Rumień guzowaty cechuje się ostrozapalnymi, bolesnymi guzami. Zazwyczaj zmiany umiejscowione są na przedniej powierzchni podudzi. Nie ulegają one rozpadowi i zanikają bez pozostawienia blizn. Początkowo rumienie są żywoczerwone, następnie zmieniają barwę na sinawą i sinobrunatną. Zazwyczaj występują w większej liczbie i mają kilkucentymetrową średnicę. Chorobie towarzyszy podwyższona temperatura i bóle stawów. Okres trwania wynosi zazwyczaj od 2 do 6 tygodni. Obserwuje się zwiększenie zachorowań jesienią oraz wiosną.
Zespół Sweeta
Zespół Sweeta objawia się ogniskami obrzękowo-naciekowymi o czerwonej barwie. Początek jest nagły, często przebiega z gorączką, obecnością leukocytozy we krwi oraz naciekami neutrofilowymi w ogniskach chorobowych. Podwyższona temperatura nie jest stała i liczba neutrofilów nie zawsze musi być podwyższona. Zmiany są umiejscowione głównie na tułowiu, kończynach i twarzy. Na obwodzie ognisk mogą tworzyć się pęcherzyki lub krostki. Zmiany często ustępują bez leczenia, jednak możliwe są nawroty.
