Skuteczność terapii miejscowej w piodermii zgorzelinowej
Piodermia zgorzelinowa jest chorobą niezwykle rzadką, zaliczaną do dermatoz neutrofilowych. Charakterystyczne dla niej są bolesne owrzodzenia – głównie kończyn dolnych, a podstawowym leczeniem są stosowane doustnie glikokortykosteroidy, cyklosporyna A oraz inne leki z grupy immunosupresantów. Poszukuje się jednak odpowiedzi na pytanie, czy zastosowanie miejscowej terapii będzie wystarczająco skuteczna by owrzodzenia uległy całkowitemu wygojeniu.
Piodermia zgorzelinowa jest bardzo rzadką, ciężką chorobą, zaliczającą się do grupy dermatoz neutrofilowych, gdzie głównym objawem są szybko postępujące i niezwykle bolesne owrzodzenia na skórze, które zazwyczaj lokalizują się o obrębie kończyn dolnych. Ponadto, bardzo często oprócz piodermii zgorzelinowej występują także inne, współistniejące schorzenia, wśród których najczęściej występujące są takie choroby jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, reumatoidalne zapalenie stawów oraz nowotwory.
Postępowanie terapeutyczne to przede wszystkim zastosowanie glikokortykosteroidów, cyklosporyny A oraz innych leków z grupy leków immunosupresyjnych. Dodatkowym leczeniem, uznawanym jako leczenie wspomagające jest terapia miejscowa.
Journal of American Academy of Dermatology opublikowało doniesienie, z którego wynika pewna prawidłowość w ocenie skuteczności miejscowego leczenia piodermii zgorzelinowej. Badanie, którego wyniki omówiono dotyczyło pacjentów, którzy leczeni byli preparatami miejscowymi na bazie glikokortykosteroidów o zróżnicowanej sile działania lub też maścią z takrolimusem.
W toku prowadzonych procedur badawczych, obserwacji poddano 66 pacjentów, z których 28 doczekało się całkowitego wygojenia ran i owrzodzeń, w ciągu 6 miesięcy od rozpoczęcia terapii. Jak zaobserwowano, średni czas jaki niezbędny jest do wygojenia się ran, to 145 dni, a najważniejszym czynnikiem, jaki determinował ten czas, to początkowa wielkość owrzodzenia.
Wyniki badań dotyczą jednak tylko jednego badania, bez komparatora dobieranego na drodze randomizacji, jednak wyniki te pozwoliły autorom na wyciągnięcie wniosków, że leczenie miejscowe w piodermii zgorzelinowej, może być dobra alternatywą, która pozwala na ograniczenie działań niepożądanych leków, które są stosowane jak główne w terapii tego schorzenia. Bez odpowiedzi pozostaje jednak pytanie, czy tego typu leczenie będzie wystarczające w ciężkich przypadkach piodermii zgorzelinowej. [1]
