Pinta – czy zakażenie jest groźne?

Etiologia

Pinta wywoływana jest przez krętki Treponema carateum. Jest to jednostka chorobowa zaliczana do krętkowców endemicznych. Krętki Treponema carateum zostały opisane w latach 30. XX wieku, choć o chorobie, jaką jest pinta, wspominają już szesnastowieczni autorzy. W XVI wieku pintę opisywali Hiszpanie, którzy pojawili się na terenach zamieszkanych przez Azteków. Jeszcze w latach 50. ubiegłego wieku odnotowano ponad milion przypadków choroby, występujących głównie w rejonie Meksyku, Ameryki Środkowej i Ameryki Południowej. Za kraje najbardziej narażone na wystąpienie pinty wskazywano Meksyk i Kolumbię. Jeszcze w latach 90. XX wieku odnotowywano pojedyncze przypadki choroby w Brazylii, Kolumbii i Peru.

Objawy choroby

Choroba, podobnie jak syfilis (również wywoływany przez krętki), rozwija się w 2 fazach. Pierwsza faza trwa około 3 tygodni od infekcji. W początkowym etapie choroby na skórze pojawiają się pojedyncze, rumieniowate grudki. Zmiany najczęściej pojawiają się na skórze kończyn, stopniowo rosną i wrzodzieją, osiągając średnicę 10 cm i więcej. Początkowo testy serologiczne w kierunku kiły mogą być ujemne i nie ujawniać przeciwciał antykrętkowych. Zmiany na skórze mogą zacząć się goić, stopniowo przechodząc w stan utajenia. Po fazie utajenia następuje druga faza rozwoju choroby, której rzut może mieć miejsce od 2 do 5 lat po pierwszej infekcji. Na skórze pojawiają się zmiany pigmentacyjne, aż stopniowo dochodzi do zaniku naskórka.

Narażone populacje

Krętkiem pinty można zarazić się w każdym wieku – zakażenie szerzy się przez kontakt bezpośredni.

Sposoby diagnozowania

Diagnostyka choroby jest tożsama z diagnozowaniem kiły – wykonuje się testy serologiczne, których zadaniem jest wykrycie przeciwciał skierowanych przeciwko prątkom kiły.

Leczenie choroby

Skuteczną metodą leczenia jest antybiotykoterapia oparta na zastosowaniu długo działających penicylin i ich pochodnych.