Pęcherzyca liściasta
Pęcherzyca liściasta cechuje się zmianami nadżerkowo-złuszczającymi. Pęcherze są bardzo powierzchniowe i krótkotrwałe. Przebieg choroby jest powolny. Nie obserwuje się zajęcia błon śluzowych.
Pierwsze zmiany skórne najczęściej zauważa się na tułowiu. Pęcherze są wiotkie i łatwo pękają. W części przypadków zajęte są rozległe powierzchnie, przy czym pęcherze są poronne. W obrazie klinicznym dominują nadżerki i złuszczanie.
Częściej jednak zmiany są ograniczone i zajmują niewielkie powierzchnie. Niekiedy dochodzi do troficznych zmian paznokci i włosów, zależne jest to od zajęcia całej skóry. Przebieg choroby jest przewlekły, jednak ogólny stan chorych jest najczęściej dobry. Zdarzają się samoistne remisje, z okresowymi nawrotami. Może dojść do przejścia pęcherzycy zwykłej w pęcherzycę liściastą, jednak jest to raczej rzadkie.
Dawniej uważano takie zmiany za rzadsze niż obecnie, czego przyczyną była przedwczesna śmierć pacjentów. Przejście jest wynikiem zmiany swoistości przeciwciał i utraty ekspresji desmogleiny. Zmiany zachodzą stopniowo. W pewnych okresach można stwierdzić cechy obu odmian choroby oraz współistnienie obu typów przeciwciał.
