Kwas hialuronowy - baza dla wypełniaczy

Jest to ujemnie naładowany biopolimer o liniowym i nierozgałęzionym układzie. Przez wiele lat, funkcjonowała teza, że kwas hialuronowy ma wpływ jedynie na właściwości fizyczne tkanek (jak np. utrzymanie odpowiedniej hydratacji). Ostatnie lata, przyniosły jednak badania, z których wynika, że jest to cząsteczka, która wchodzi w interakcje z wieloma receptorami naszego organizmu. Jest on jednym z ważniejszych czynników utrzymujących stałość wewnętrzną tkanek oraz czynnikiem mającym duży wpływ na przebieg procesów zapalnych oraz gojenie się ran.

Posiada on również właściwości, które chronią tkanki przed wolnymi rodnikami. Pierwsze wypełniacze z kwasem hialuronowym powstały w latach 80-tych i zawierały domieszkę ptasich protein. Obecnie otrzymuje się go w wyniku biofermentacji bakterii (paciorkowca zołzowego), po czym konieczne jest jego oczyszczenie zgodnie z obowiązującymi normami.

Czas półtrwania kwasu hialuronowego w skórze jest dość krótki (około 12 godzin), w związku z czym poddaje się go procesom stabilizacji. Wypełniacze na bazie kwasu hialuronowego stosowane są do redukcji zmarszczek i fałdów, przywrócenia objętości tkanek oraz rewitalizacji danego obszaru. Najczęściej zabiegi te przeprowadza się w okolicach twarzy, choć zabiegi można wykonywać w obrębie niemal całego ciała.[1]