"Królik skórny" - złudzenie dotykowe
Mianem “królika skórnego” określa się złudzenie dotykowe, jakiego możemy doświadczyć w okolicach łączących dotykane części ciała.
Polega ono na iluzorycznym ruchu bodźca po skórze. Odkrywcami “królika skórnego” byli Geldard i Sherrick, którzy w 1972 zaobserwowali, że kilkakrotne dotykanie skóry nadgarstka i łokcia sprawia, że odczuwamy dotyk na skórze przedramienia.
Okazuje się, że przeskakiwanie bodźca może być odczuwane nie tylko na własnej skórze. Makoto Miyazaki wraz ze swoim zespołem przeprowadzili eksperyment, którego wyniki są zadziwiające. Uczestnicy badania trzymali w ręku metalową listwę i byli dotykani w lewą i prawą rękę. Po kilkakrotnym oddziaływaniu na skórę badanych poczuli oni, że bodziec dotykowy przechodzi z jednej ręki na drugą poprzez kawałek metalu.
Bodźce dotykowe u osób uczestniczących w obu eksperymentach przechodziły po punktach łączących dotykane części ciała niezależnie od tego czy łącznikiem była część ciała czy ciało obce. Można powiedzieć, że kawałek metalu został włączony do mapy, w celu zespolenia drogi przebiegu impulsu.
Mózg ma tendencje do dopowiadania, dopracowywania niektórych zdarzeń w celu stworzenia spójnej całości, w tym przypadku tworzy “dorabia sobie” drogę przepływu bodźca, przez co jest on odczuwany w miejscach, w których w rzeczywistości nie zadziałał.
