Gronkowcowe zmiany na skórze – co powinno zaniepokoić?

Gronkowiec skórny i gronkowiec złocisty

Gronkowce to Gram-dodatnie bakterie, które zasiedlają jamę nosowo-gardłową oraz skórę ludzi i zwierząt. Szacuje się, że nawet 50% populacji ludzkiej jest nosicielem bakterii gronkowca! Stosunkowo łatwo zarazić się bakterią – do zakażenia dochodzi najczęściej drogą kropelkową, ale również poprzez używanie przedmiotów codziennego użytku wraz z osobą chorą. Do zakażenia gronkowcem dochodzi również na skutek przerwania ciągłości tkanek czy współistnienia innych jednostek chorobowych. Wbrew pozorom przyczyną zmian skórnych jest najczęściej gronkowiec złocisty, a nie gronkowiec skórny. Do najczęstszych nieprawidłowości w obrębie skóry, tkanek skórnych i miękkich, które wywołane są zakażeniami gronkowcowymi, zalicza się czyraki, ropnie, liszajec, zastrzał, figówkę, zanokcicę, piodermię. Zdarza się, że gronkowce wywołują zakażenia układowe, takie jak zapalenie szpiku kostnego, żył, układu moczowego, płuc czy opon mózgowo-rdzeniowych.

Choroby skóry wywołane przez gronkowca

Gronkowiec bardzo często wywołuje zmiany skórne, które mogą przybierać różną postać. Wśród najczęściej występujących zmian wyróżnia się:

• czyraki – to zmiany o charakterze ropnym, które przybierają postać tzw. czopa martwiczego,
• zapalenie mieszków – pojawia się na owłosionych częściach ciała,
• figówka – jest to schorzenie określające przewlekłe zapalenie mieszków włosowych, najczęściej dotyka skóry twarzy,
• ropnie – pojawiają się przede wszystkim na skutek zakażenia przez gronkowca gruczołów pachowych,
• ropień mnogi – rzadko występujące schorzenie, które dotyka przede wszystkim dzieci i niemowląt, ropnie mnogie występują najczęściej na skutek nieprawidłowej higieny,
• liszajce – surowicze lub ropne zmiany skórne, które pojawiają się na skórze noworodków i niemowląt krótko po porodzie,
• zapalenie pęcherzowe – to ciężka postać liszajca, objawia się pojawianiem się dużych, pękających pęcherzy, które następnie odrywają się płatami, tworząc zmiany na skórze.

Leczenie zakażeń wywołanych przez gronkowce

Gronkowce cechuje wysoka lekooporność, w związku z tym niejednokrotnie należy zastosować w leczeniu łączenie kilku antybiotyków. Lekami pierwszego wyboru w leczeniu zakażeń wywołanych przez gronkowce są glikopeptydy: wankomycyna, teikoplanina. W przypadku trudności z leczeniem gronkowca najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie antybiogramu, czyli badania pozwalającego ocenić, na jakie antybiotyki jest wrażliwy dany szczep bakterii, co przekłada się na skuteczność terapii.