Blizny przerosłe i keloidy
Blizna to tkanka łączna włóknista, która zastępuje ubytki skóry właściwej. Keloidy to guzowate twory o wzmożonej spoistości, gładkiej i lśniącej powierzchni, często z obecnością wypustek, które przechodzącymi poza pierwotny obszar uszkodzenia skóry. Występowanie zarówno keloidów jak i blizn wiąże się z świądem, bólem oraz ograniczeniem ruchomości, np. stawów.
Przebudowa blizny zaczyna się 3 tygodnie po zagojeniu rany. Ostateczny kształt przyjmuje po około roku. Kiedy proces gojenia nie przebiega prawidłowo powstają tzw. blizny przerosłe. Są one grubsze i twardsze niż skóra.
Najczęściej powstają w miejscach o dużym napięciu naskórka. Mogą zanikać lub utrzymywać się całe życie. Stosuje się leczenie chirurgiczne lub farmakologiczne. Popularne są preparaty z wyciągiem z cebuli morskiej, heparyną, rumiankiem i allantoiną oraz plastry silikonowe lub bandaże z cynkiem.
Keloidy to łagodne nowotwory tkanki łącznej. Zwany jest również bliznowcem. Pojawiają się nawet kilkanaście tygodni po urazie. Tak jak blizny przerosłe najczęściej pojawiają się miejscach o wzmożonym napięciu skóry. W leczeniu stosuje się krioterapię, radioterapię, magnetoterapię, radioterapię, naświetlenia UVA oraz terapię kompresyjną.
Piśmiennictwo
- Tagi:
- blizny przerosłe,
- keloidy
