Kiła - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie
Kiła jest bakteryjną chorobą weneryczną, o wysokiej zakaźności.
Objawy i przebieg kiły
Charakterystyczne jest bezbolesne, dość twarde owrzodzenie na narządach płciowych, które samo zanika po 6 tygodniach.
Kiedy udać się do lekarza i leczyć kiłę
W każdym przypadku pojawienia się zmian na narządach płciowych lub nietypowych kontaktów seksualnych - z licznymi partnerami, nieznanymi osobami; należy udać się do lekarza. Konieczna jest dalsza diagnostyka, w kierunku chorób wenerycznych gdyż ok. 20% przypadków kiły przebiega w sposób nietypowy – bez charakterystycznego owrzodzenia.
Kiłę należy podejrzewać na postawie wywiadu. Potwierdzeniem zakażenia są badania laboratoryjne. Konieczna jest Penicylina G podawana parenteralnie.
Kiła jest chorobą wysoce zakaźną przenoszoną drogą płciową. Każdy partner seksualny osoby chorej na kiłę (w ciągu ostatnich 3 miesięcy); niezależnie od stadium choroby osoby chorej, powinien być leczony i diagnozowany (profilaktyczne stosuje się pojedyncza dawkę penicyliny benzatynowej).
Leczenie kiły
Profilaktyka
Nie istnieją szczepienia przeciwko kile. Najważniejsza jest odpowiednia higiena osobista, unikanie przygodnych kontaktów, stosowanie prezerwatyw. Istnieje też postać kiły wrodzonej, więc należy badać kobiety w kierunku kiły w ciąży.
Piśmiennictwo
Bibliografia:
Choroby zakaźne i pasożytnicze, Z. Dziubek, PZWL 2010
Kategorie ICD:
- Kiła późna
- Kiła wczesna
- Kiła wrodzona
- Kiła wrodzona wczesna objawowa
- Zakażenia przenoszone głównie drogą płciową
Kategorie ATC:
Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi.
