Infekcje grzybicze

Onychomikoza, czyli grzybica pochwy, dotyka nawet dziesięciu procent populacji. Chorobą stosunkowo łatwo się zarazić, przez co coraz więcej osób zaczyna chorować na tę dolegliwość.

Grzybice stanowią jeden z najczęstszych powodów odwiedzania przez pacjentów specjalistów dermatologii. Spowodowane to jest chociażby tym, jak duża ilość tych drobnoustrojów jest w stanie wywoływać schorzenia u ludzi – szacuje się, że około 150 gatunków różnych grzybów jest chorobotwórczych dla człowieka.

Pojawia się nagle i początkowo nie stwarza większych problemów. Grzybica paznokcia- wywoływana przez grzyby i drożdżaki atakuje wielu Polaków. Nieleczona, może jednak przyczynić się do wystąpienia groźnych powikłań!

Grzybica to choroba, którą możemy się zarazić wszędzie (basen, sauna, przymierzalnia, pobyt w hotelu, przedszkolu, na siłowni) niezależnie od płci oraz wieku.

Grzybica jamy ustnej objawia się zmianami zapalnymi w obrębie błony śluzowej, dziąseł i języka. Wyróżnia się kilka postaci klinicznych kandydozy. Ostra rzekomobłoniasta grzybica czyli popularne pleśniawki występuje często u niemowląt i osób obciążonych schorzeniami przewlekłymi, obniżającymi odporność (cukrzyca, niedobory witaminowe, leczenie immunosupreyjne).Ostra zanikowa grzybica często występuje jako następstwo długotrwałej antybiotykoterapii. Postacie przewlekłe z kolei związane są z uszkodzeniami błony śluzowej przez protezy zębowe, aparaty ortodontyczne oraz nieprawidłową higienę jamy ustnej

Grzybicę skóry głowy, powodują najczęściej dwa rodzaje grzybów są to Microsporum canis i Trichophyton tonsurans. Co ważne, są to grzyby, które wchodzą w skład naturalnej mikroflory skóry naszych głów. Jest to choroba silnie zakaźna do której dochodzi w różnych sytuacjach.

Grzybica jamy ustnej to problem często niedoceniany, zarówno przez lekarzy, jak i przez pacjentów. Mnogość objawów, jakie mogą pojawić się w jej przebiegu, dodatkowo nie ułatwia diagnozy. Jak więc poznać, że mamy do czynienia z grzybicą jamy ustnej?

Oto kilka prostych zasad, których przestrzeganie ograniczy znacznie ryzyko zarażenia się grzybicą:Pamiętajmy o higienie- skóra powinna być sucha i czysta.Nie używajmy cudzych ubrań, butów, szczotek- grzybica bowiem łatwo się rozprzestrzenia.Kabina prysznicowa i wanny powinny być regularnie myte środkiem odkażającym.Dobrze jest mieć pod ręką zapasową parę skarpetek, gdy stopy mocno się pocą.Aby zapobiec grzybicy pachwin, po każdym większym wysiłku przebieramy się w świeże ubrania. Wybieramy przy tym luźne ubrania, wykonane z przewiewnych tkanin, umożliwiających cyrkulację powietrza.

Oto kilka prostych zasad, których przestrzeganie ograniczy znacznie ryzyko zarażenia się grzybicą:1. Pamiętajmy o higienie- skóra powinna być sucha i czysta.2. Nie używajmy cudzych ubrań, butów, szczotek- grzybica bowiem łatwo się rozprzestrzenia.3. Kabina prysznicowa i wanny powinny być regularnie myte środkiem odkażającym.4. Dobrze jest mieć pod ręką zapasową parę skarpetek, gdy stopy mocno się pocą.5. Aby zapobiec grzybicy pachwin, po każdym większym wysiłku przebieramy się w świeże ubrania. Wybieramy przy tym luźne ubrania, wykonane z przewiewnych tkanin, umożliwiających cyrkulację powietrza. 

Grzybice stóp, rąk i paznokci stanowią coraz częstszy problem. Obecnie są to najczęstsze postacie powierzchniowej infekcji grzybiczej. Mają znaczny wpływ na samopoczucie chorego i obniżają jakość życia.

Nasze stopy są najbardziej narażonym miejscem na naszym ciele na infekcje grzybicze, statystycznie co piąty polak miał, ma lub będzie miał z nią do czynienia w swoim życiu. Natomiast wiedza społeczeństwa na jej temat wciąż jest niewystarczająca.

Kolką jelitową określa się napadowy, nie dający się ukoić płacz (krzyk) z podkurczaniem nóżek, poszerzeniem obwodu brzucha i zwiększoną ilością gazów jelitowych. Kolka nie jest jednoznacznie scharakteryzowanym zespołem chorobowym. Występuje u 10-40% niemowląt. Dolegliwości pojawiają się zwykle w okolicy 3 tygodnia życia, zazwyczaj występują między godziną 18.00, a 22.00. Aby rozpoznać kolkę jelitową, objawy powinny utrzymywać się co najmniej przez 3 godziny dziennie, minimum przez 3 dni w tygodniu. Zazwyczaj ustępują w 3 - 4 miesiącu życia. Dotyczą zarówno dzieci karmionych sztucznie, jak i dzieci karmionych piersią.