Porady specjalisty z kategorii: Choroby skóry

Najbardziej kojarzonymi z COVID-19 objawami są m.in. problemy z oddychaniem, utrata odczuwania smaków i zapachów oraz osłabienie. Jak udało się już jednak wyraźnie zauważyć, choroba może wywoływać również i wiele całkowicie innych jeszcze dolegliwości. Od pewnego czasu specjaliści zwracają uwagę na to, że COVID-19 może doprowadzać do występowania u chorych różnorakich zmian skórnych.

Opryszczka wargowa to problem niejednej osoby. Pojawia się nagle, niespodziewanie – zwłaszcza w momentach obniżonej odporności organizmu. Jak sobie radzić z opryszczką wargową? Czy da się przyspieszyć leczenie?Opryszczka wargowa znana jest jako tzw. „zimno” na ustach. Przyczyną pojawienia się opryszczki jest zakażenie wirusem HSV-1 lub HSV-2. Szacuje się, że wirus opryszczki występuje u… ponad 80% całej populacji! Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt z osobą, u której aktualnie przebiega opryszczka, choć potwierdzone są zarażenia poprzez kontakt pośredni, np. poprzez używanie tych samych naczyń, sztućców czy ręczników. Wirus opryszczki przenoszony jest drogą kropelkową, po zakażeniu zagnieżdża się w komórkach nerwowych, przechodząc w postać utajoną, która latami może nie dawać objawów choroby. HSV, czyli Herpes simplex, znany jako wirus opryszczki zwykłej spokrewniony jest z wirusami wywołującymi półpaśca i ospę wietrzną (Varicella zoster). Głównym sprawcą opryszczki pojawiającej się na ustach jest HSV-1, który poza ustami może pojawić się w nosie, dziąsłach lub na narządach płciowych. HSV-2 dotyka przede wszystkim narządów płciowych.

Szacuje się, że łuszczyca dotyka co pięćdziesiątą osobę na świecie – daje to nam ogromną pulę chorych, którzy wymagają specjalistycznej opieki. Łuszczyca dotyka zarówno skóry, jak również paznokci, owłosionej skóry głowy, a nawet stawów. Chorobę charakteryzuje przewlekły przebieg, co wiąże się z czasową remisją i nawrotami choroby. Chorują wszyscy – kobiety, mężczyźni, dzieci, dorośli i starsi. Co ciekawe, na łuszczycę nie chorują mieszkańcy Dalekiego Wschodu, Afryki Zachodniej i Eskimosi – sugeruje to więc, że występowanie choroby może być uwarunkowane genetycznie u mieszkańców naszej szerokości geograficznej.

Choroba Dariera, inaczej Darier's disease, Darier-White disease czy keratosis follicularis zaliczana jest do uwarunkowanych genetycznie (dziedzicznych). Obejmuje ona nie tylko skórę ale także paznokcie i błony śluzowe. Mogą towarzyszyć jej zaburzenia rozwoju np. upośledzenie umysłowe. Dziedziczenie choroby Dariera następuje w sposób autosomalnie dominujący. Najnowsze badania pokazują, że występuje ona częściej u mężczyzn aniżeli u kobiet.

Czyrak to inaczej stan zapalny, który lokalizuje się w sąsiedztwie mieszka włosowego. Czynnikiem etiologicznym są bakterie gronkowcowe. Zwiększone ryzyko rozwoju tych zmian występuje w przebiegu cukrzycy, niedoborów immunologicznych czy przewlekłych chorób nerek. W przypadku, gdy zmiany są mnogie rozwija się tak zwana czyraczność. Czyrakiem gromadnym określa się z kolei stan, gdy dochodzi do skupiania się i zlewania czyraków. Umiejscowienie jest rozmaite. Niebezpieczne są zmiany, które lokalizują się w okolicy oczodołu czy wargi górnej ze względu na ryzyko przejścia zakażenia na opony mózgu.

Toksyczna nekroliza naskórka, nazywana jest inaczej zespołem Lyella (ang. toxic epidermal necrolysis) to schorzenie, które rozwija się u pacjenta na skutek zażywania niektórych leków. Choroba ta stanowi zagrożenie dla zdrowia oraz życia i obejmuje skórę oraz błony śluzowe. W toksycznej nekrolizie naskórka mamy do czynienia z widocznymi na skórze dużymi pęcherzami, rumieniem wielopostaciowym oraz martwicą. U osób chorych dochodzi do odrywania się oraz odpadania dużych ilości naskórka.Lekami, które mogą przyczynić się do rozwoju tej choroby są między innymi: niesteroidowe leki przeciwzapalne, niektóre antybiotyki oraz leki przeciwpadaczkowe. W początkowym okresie ich zażywania u pacjenta nie są widoczne jakiekolwiek niepokojące objawy, pojawiają się one do około 6-ciu tygodni od rozpoczęcia przyjmowania leku.  Niestety objawy tej choroby są bardzo uciążliwe dla pacjenta i mają charakter nawrotowy. Choroba Lyella trwa do kilku tygodni a pacjent powinien przebywać na specjalistycznym oddziale ratunkowym.

Mięczak zakaźny to choroba zakaźna wywołana przez wirusa należącego do grupy ospy - Poxviriadea (bezpośredni czynnik zakaźny). W chwili obecnej znane są dwa typy tego wirusa: MCV-1 (znacznie częściej spotykany u pacjentów) oraz MCV-2 (występuje bardzo sporadycznie).

Mięczak zakaźny to choroba zakaźna wywołana przez wirusa należącego do grupy ospy. W chwili obecnej znane są dwa typy tego wirusa: MCV-1 (znacznie częściej spotykany u pacjentów) oraz MCV-2 (występuje bardzo sporadycznie). Wirus ten bardzo często atakuje pacjentów z atopowym zapaleniem skóry oraz tych, którzy mają obniżoną odporność (np. zażywają różnego rodzaju leki immunosupresyjne, antybiotyki) bądź walczą z chorobą nowotworową.Zarazić się możemy nim tak naprawdę wszędzie, choć powszechnie spotykany jest w basenach, w halach sportowych, w siłowniach, w gabinetach z masażem. Zarażamy się nim poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą, bądź przez kontakt z zabawkami, ręcznikami, butami czy ciuchami. Jest to niegroźna, choć dokuczliwa choroba, która najczęściej występuje u dzieci do 5-go roku życia, choć może pojawić się także u dorosłych. W przypadku dorosłych pacjentów istnieje możliwość przenoszenia go drogą płciową (dotyczy to osób posiadających więcej niż jednego partnera seksualnego).

Sucha, szorstka, niemiła w dotyku skóra jest problemem dotykającym nie tylko kobiety ale również mężczyzn i dzieci. Przyczyn wysuszenia skóry jest bardzo dużo. To właśnie na skutek działania na nią rożnych szkodliwych czynników dochodzi do utraty warstwy ochronnej w postaci lipidów. Taka sytuacja może prowadzić do wnikania przez skórę niebezpiecznych bakterii oraz grzybów. Dermatolodzy apelują by we właściwy sposób dbać o odpowiednie nawilżenie skóry nie tylko od zewnątrz ale także od wewnątrz. Pamiętajmy także o tym, że wysuszeniu ulega nie tylko skóra twarzy ale całego ciała.

Ból skóry głowy oraz korzenia włosa nazywany jest inaczej tricodynią. Występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Nie znaleziono jak dotąd czynników zewnętrznych bądź wewnętrznych, które byłyby za niego odpowiedzialne. Wielu pacjentów nie jest w stanie zlokalizować miejsca bólu. Obejmuje on bowiem całą głowę. Każdego pacjenta z tą dolegliwością należy traktować indywidualnie.

Wielu z nas nie wie w jaki sposób pomóc osobie, która się oparzyła. Udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanemu nie ma na celu jego wyleczenie ale zabezpieczenie tkanek przed zakażeniem i powiększaniem się martwicy. Niektóre poparzenia mogą być leczone domowymi sposobami bez interwencji lekarskiej. Inne wymagają wizyty u specjalisty a nawet pozostania na oddziale szpitalnym. Jak pomóc osobie poparzonej? Jakich użyć do tego środków? Są to najczęściej zadawane pytania, na które każdy z nas powinien znać odpowiedź.

Owrzodzenia podudzi to częsty problem u osób z przewlekłą niewydolnością żylną. Czynnikiem ryzyka jest również cukrzyca oraz miażdżyca tętnic kończyn dolnych. Ryzyko jest również zwiększone u osób w wieku podeszłym oraz u kobiet. Najczęściej zmiany lokalizują się w okolicy kostki przyśrodkowej.

Grzybica to zakażenie wywołane najczęściej przez trzy rodzaje grzybów: dermatofity, drożdżaki oraz pleśniowce. Najczęściej zakażenia te dotyczą stóp. Do czynników ryzyka rozwoju zmian grzybiczych zalicza się stany obniżonej odporności, leczenie immunosupresyjne, cukrzyca, a także zaburzenia hormonalne typu zespół Cushinga czy niedoczynność tarczycy. Ponadto należy pamiętać, że w przypadku grzybicy stóp i paznokci zakażenie następuje przez skarpety, buty (czynnikiem sprzyjającym jest ucisk), drewniane wyściółki w łaźniach i basenach. Często te zakażenia pojawiają się u sportowców (tzw. stopa atlety) oraz osób pracujących w wilgotnych i ciepłych pomieszczeniach.

Grzybica skóry to choroba, wywołana przez różnego rodzaju grzyby. Atakują one skórę, która została uszkodzona ale także często zdarzają się u osób z osłabioną odpornością. Grzybicą możemy się zarazić niezależnie od wieku i płci, a sprzyja temu uczęszczanie na basen, do sauny, przymierzalnie w sklepach, pobyt w hotelu czy w przypadku dzieci w przedszkolu. Choroba ta może zaatakować skórę stóp, paznokcie, pachwiny, części owłosione i nieowłosione ciała. Wymaga specjalistycznego leczenia farmakologicznego i szczególnego dbania o higienę osobistą.

Uszkodzenie porentgenowskie to zespół objawów dotyczących skóry, które są konsekwencją działania promieniowania jonizującego, takiego jak promieniowanie rentgenowskie czy promieniowanie gamma.

Opryszczka skóry to schorzenie wywołane przez wirusy z grupy Herpes. Zmiany mogą się lokalizować w obrębie jamy ustnej, na wargach i twarzy – i ta lokalizacja jest najczęstsza (zmiany są wówczas wywołane przez wirus Herpes typu 1) oraz w okolicy narządów płciowych (wówczas przyczyną jest wirus Herpes typu 2).

Zarówno kobiety jak i mężczyźni mogą mieć problemy ze zmianą wyglądu płytki paznokcia (np. kształt, struktura, zabarwienie, łamliwość). W niektórych przypadkach związana jest ona z niedoborem różnych witamin, w innych z chorobami, osłabieniem organizmu czy grzybicą paznokci. Niewielu pacjentów zdaje sobie sprawę z faktu, że grzybicze zakażenie paznokci może prowadzić do ich pękania i rozdwajania. W takiej sytuacji należy udać się jak najszybciej do dermatologa.

Wyprysk zawodowy to zapalne zmiany skórne, które pojawiają się pod wpływem czynników, z którymi chory ma styczność w pracy. Najczęściej do czynników wywołujących zalicza się metale takie jak chrom, nikiel czy kobalt. Obok nich do alergenów zaliczyć również można składniki gumy i epoksydy uważane za jedne z najsilniejszych uczulaczy, wykorzystywane na przykład w przemyśle lakierniczym.

Łupież różowy Giberta to schorzenie charakteryzujące się występowaniem zmian rumieniowych na skórze, głównie tułowia i kończyn. Przyczyna nie jest do końca poznana, uważa się, że pewne znaczenie może mieć infekcja wirusem z grupy Herpes. Choroba dotyczy głównie osób młodych, najczęściej między 10 a 35 rokiem życia, a zachorowania najczęściej pojawiają się w okresie jesienno-wiosennym.

Coraz więcej pacjentów, zgłasza się do dermatologa, z różnego rodzaju zmianami na paznokciach, dotyczą one nie tylko ich struktury (chropowatość, zmiana ich grubości) ale także koloru.