Artykuły z kategorii: Choroby skóry

Skóra jest największym organem naszego ciała i bierze udział w większości procesów zachodzących w naszym ciele. Również schorzenia o podłożu neurologicznym wielokrotnie mają swoje odzwierciedlenie na skórze. Często objawy skórne poprzedzają objawy kliniczne, stąd stanowią one bardzo istotny element w procedurze diagnostycznej.

Łuszczyca to przewlekła choroba skórna. Najczęściej objawia się w postaci czerwonej wysypki, która później wysusza się i powoduje łuszczenie partii skórnej. Może pojawić się niemal w każdym miejscu na ciele, również na stopach, gdzie bywa bardzo bolesna i trudna do leczenia.

Grudzień 2019 roku pozostanie w naszej pamięci na długo. Wtedy to pojawiły się pierwsze informacje o podstępnym wirusie, który atakował kolejno mieszkańców miasta Wuhan, a w krótkim czasie także całych Chin. Niestety bardzo szybko rozprzestrzenił się również w Europie. Wirus, o którym mowa, to SARS-CoV-2, czyli koronawirus wywołujący zespół ostrej niewydolności oddechowej.

Zwierzęta – czy te dzikie, czy oswojone – bywają rezerwuarem wielu wirusów i bakterii, które mogą atakować ludzi. Choroby odzwierzęce, inaczej zoonozy, nadal nam towarzyszą. Czy są niebezpieczne?

Trądzik najczęściej kojarzony jest z okresem dojrzewania, jednak tak naprawdę może dotknąć nas w każdym wieku. Rozwija się, gdy gruczoły zapychają się różnego rodzaju bakteriami, powodując nieestetyczne zmiany skórne. Niektóre witaminy i minerały mogą pomóc w walce z trądzikiem.

Opryszczka daje sygnał naszemu organizmowi, że układ immunologiczny jest osłabiony. Jednak nie jest to jedyny powód jej nawracania. W artykule wyjaśnione zostało, dlaczego u niektórych występuje częściej niż u innych i jak sobie z nią radzić. 

Skóra stanowi największy narząd ciała człowieka, pełniąc przy tym szereg bardzo istotnych dla organizmu funkcji. W związku ze zmianami patologicznymi, jakie można zaobserwować na jej powierzchni, ma ona także duże znaczenie w wykrywaniu nowotworów złośliwych atakujących narządy wewnętrzne. Naukowcy wykryli wiele zależności pomiędzy występującymi schorzeniami nowotworowymi a zmianami na powierzchni skóry, opisując je jako jednostki chorobowe, np. glucagonoma, choroba Pageta, rogowacenie ciemne, zespół Birt-Hogg-Dubè, zespół znamion podstawnokomórkowych, zespół Bazexa, zespół rakowiaka.

Uporczywy, trudny do opanowania świąd, widoczne na skórze nawracające zmiany zapalne i nieestetyczne sączące się rany, stygmatyzacja i wykluczenie, to codzienność pacjentów z atopowym zapaleniem skóry (AZS). Wbrew powszechnej opinii AZS, nie jest wysypką ani schorzeniem wyłącznie wieku dziecięcego. To poważna choroba immunologiczna, która odciska piętno na życiu pacjenta i jego rodziny, obniża jego jakość, ma wpływ na stan psychiczny chorego, aktywność zawodową i relacje społeczne.  Ponad 90% pacjentów doświadcza znaczącego pogorszenia jakości życia w wyniku AZS – informują eksperci Koalicji na rzecz AZS.

Skóra stanowi największy narząd ciała człowieka, pełniąc przy tym szereg bardzo istotnych dla organizmu funkcji. W związku ze zmianami patologicznymi, jakie można zaobserwować na jej powierzchni, ma ona także duże znaczenie w wykrywaniu nowotworów złośliwych atakujących narządy wewnętrzne. Naukowcy wykryli wiele zależności pomiędzy występującymi schorzeniami nowotworowymi a zmianami na powierzchni skóry, opisując je jako jednostki chorobowe, np. glucagonoma, choroba Pageta, rogowacenie ciemne, zespół Birt-Hogg-Dubè, zespół znamion podstawnokomórkowych, zespół Bazexa, zespół rakowiaka.

Skóra stanowi największy narząd ciała człowieka, pełniąc przy tym szereg bardzo istotnych dla organizmu funkcji. W związku ze zmianami patologicznymi, jakie można zaobserwować na jej powierzchni, ma ona także duże znaczenie w wykrywaniu nowotworów złośliwych atakujących narządy wewnętrzne. Naukowcy wykryli wiele zależności pomiędzy występującymi schorzeniami nowotworowymi a zmianami na powierzchni skóry, opisując je jako jednostki chorobowe, np. glucagonoma, choroba Pageta, rogowacenie ciemne, zespół Birt-Hogg-Dubè, zespół znamion podstawnokomórkowych, zespół Bazexa, zespół rakowiaka.

EB, czyli pęcherzowe oddzielanie się naskórka, jest jedną z genodermatoz, czyli chorobą, u podłoża której leżą mutacje w zakresie genów kodujących białka odpowiedzialne za połączenia pomiędzy poszczególnymi warstwami skóry. Wachlarz objawów jest bardzo szeroki i zależny zarówno od genu, typu mutacji, jej umiejscowienia oraz rodzaju choroby, która pojawić się może już w okresie życia płodowego, ale niestety także w każdej innej fazie życia.

Genodermatozy stanowią grupę rzadko występujących schorzeń skóry, których podłożem są zaburzenia genetyczne w postaci mutacji. Stanowią one przyczynę nieprawidłowości w ścieżkach transkrypcyjnych, zaburzając odpowiednie funkcjonowanie narządu, jakim jest skóra. Diagnostyka molekularna stanowić powinna podstawę w potwierdzaniu rozpoznania oraz w planowaniu procesu diagnostycznego, jednak na chwilę obecną wiedza medyczna dotycząca tych kwestii jest niewystarczająca i konieczna do pogłębiania w dalszych badaniach klinicznych.

AZS jest chorobą o podłożu genetycznym, która warunkowana jest wieloma czynnikami i na którą składa się wiele patologicznych procesów. Interakcja, jaka zachodzi pomiędzy grupami genów oraz genami a czynnikami środowiskowymi, pod wpływem podatności wywołuje atopię. Zachorowania rosną – szczególnie w uprzemysłowionych krajach i dotykają osoby w różnym przedziale wiekowym, w tym niemowlęta.

Dojrzewanie określić można jednym słowem  ­– rewolucja. Przemiana z dziecka w osobę dorosłą wiążę się nie tylko ze zmianą zewnętrzną, ale również wewnętrzną. Podczas przeobrażenia pojawić się mogą problemy trychologiczne. Przyjrzeliśmy się tej korelacji u dziewcząt.

Choroby genetyczne mogą objawiać się zaburzeniami występującymi również na powierzchni skóry. Niezwykle rzadko występującym schorzeniem jest tzw. skóra pergaminowa – dolegliwość wywołana licznymi mutacjami genetycznymi. 

Skutkiem stosowania produktów leczniczych może być pojawienie się negatywnych skutków ubocznych – jednym z nich jest zespół DRESS znany jako zespół nadwrażliwości podczas stosowania niektórych produktów leczniczych.

Schorzenia dermatologiczne często przybierają formę chorób przewlekłych, oddziałując tym samym na jakość życia chorującego oraz na jego psychikę. Zależności pomiędzy tymi dwoma sferami życia – fizycznością oraz psychiką – są stwierdzone. Zarówno psychika oddziałuje na ciało, mogąc generować powstawanie schorzeń dermatologicznych, jak i stan fizyczny ma duży wpływ na psychikę. Szczególne znaczenie ma to dla wieku dziecięcego, kiedy dochodzi do kształtowania się nawyków, które często towarzyszą człowiekowi w toku jego życia.

Menopauza jest okresem życia kobiety, w którym zmiany gospodarki hormonalnej wywołują wiele następstw w organizmie oraz pociągają za sobą szereg modyfikacji funkcjonowania poszczególnych organów i narządów. Skóra jako największy organ naszego organizmu również zostaje dotknięta przez falę zmian – nowej postaci nabiera jej struktura, funkcjonowanie, a także wygląd. Pojawiać się zaczynają także problemy związane z wypadaniem włosów czy łamliwością i kruchością paznokci. W zależności od predyspozycji genetycznych, warunków środowiskowych oraz stylu życia procesy zmian zachodzą w różnym tempie u różnych kobiet.

Łojotok, najogólniej mówiąc, związany jest z nadmierną produkcją łoju przez gruczoły łojowe. W pewnych okresach życia – np. krótko po przyjściu na świat i w okresie dojrzewania – łojotok jest wręcz spodziewany, w innych jednak przypadkach łojotok może być spowodowany m.in. zaburzeniami hormonalnymi oraz niedoborami różnych ważnych składników odżywczych. Kiedy więc wystąpienie łojotoku powinno zostać skonsultowane z lekarzem i jakie są możliwości leczenia tego problemu?

Choroby genetyczne stanowią duże wyzwanie dla lekarzy – niestety medycyna nie jest na chwilę obecną w stanie całkowicie wyleczyć chorób o podłożu genetycznym, „naprawiając” uszkodzone geny czy chromosomy. Jedynym wyjściem jest zazwyczaj leczenie objawów choroby, aby zapewnić jak najlepszy komfort życia chorego.