Choroby skóry

EB, czyli pęcherzowe oddzielanie się naskórka, jest jedną z genodermatoz, czyli chorobą, u podłoża której leżą mutacje w zakresie genów kodujących białka odpowiedzialne za połączenia pomiędzy poszczególnymi warstwami skóry. Wachlarz objawów jest bardzo szeroki i zależny zarówno od genu, typu mutacji, jej umiejscowienia oraz rodzaju choroby, która pojawić się może już w okresie życia płodowego, ale niestety także w każdej innej fazie życia.

Genodermatozy stanowią grupę rzadko występujących schorzeń skóry, których podłożem są zaburzenia genetyczne w postaci mutacji. Stanowią one przyczynę nieprawidłowości w ścieżkach transkrypcyjnych, zaburzając odpowiednie funkcjonowanie narządu, jakim jest skóra. Diagnostyka molekularna stanowić powinna podstawę w potwierdzaniu rozpoznania oraz w planowaniu procesu diagnostycznego, jednak na chwilę obecną wiedza medyczna dotycząca tych kwestii jest niewystarczająca i konieczna do pogłębiania w dalszych badaniach klinicznych.

Tak jak niektórzy ludzie wręcz uwielbiają upalne, letnie dni, tak dla innych osób cieplejsza pora roku jest po prostu koszmarem – mowa tutaj o tych pacjentach, którzy zmagają się z nietolerancją ciepła. Problem ten sam w sobie chorobą nie jest, może on jednak stanowić objaw bardzo różnych problemów zdrowotnych – nietolerancja ciepła pojawiać się może zarówno w przypadku stosowania pewnych leków, jak i stanowić powikłanie cukrzycy lub być związana z jakąś chorobą endokrynologiczną.

Blokery potu stają się coraz popularniejszym produktem, po który sięgają zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Czy hamowanie potu na dłuższy czas jest na pewno bezpieczne?

Każdy z nas ma na skórze znamiona czy pieprzyki. Warto im się bacznie przyglądać, aby dostrzec sygnały, które mogą wskazywać na rozwój choroby.

Opryszczka wargowa to problem niejednej osoby. Pojawia się nagle, niespodziewanie – zwłaszcza w momentach obniżonej odporności organizmu. Jak sobie radzić z opryszczką wargową? Czy da się przyspieszyć leczenie?Opryszczka wargowa znana jest jako tzw. „zimno” na ustach. Przyczyną pojawienia się opryszczki jest zakażenie wirusem HSV-1 lub HSV-2. Szacuje się, że wirus opryszczki występuje u… ponad 80% całej populacji! Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt z osobą, u której aktualnie przebiega opryszczka, choć potwierdzone są zarażenia poprzez kontakt pośredni, np. poprzez używanie tych samych naczyń, sztućców czy ręczników. Wirus opryszczki przenoszony jest drogą kropelkową, po zakażeniu zagnieżdża się w komórkach nerwowych, przechodząc w postać utajoną, która latami może nie dawać objawów choroby. HSV, czyli Herpes simplex, znany jako wirus opryszczki zwykłej spokrewniony jest z wirusami wywołującymi półpaśca i ospę wietrzną (Varicella zoster). Głównym sprawcą opryszczki pojawiającej się na ustach jest HSV-1, który poza ustami może pojawić się w nosie, dziąsłach lub na narządach płciowych. HSV-2 dotyka przede wszystkim narządów płciowych.

Atopowe zapalenie skóry to stan zapalny, do którego dochodzi u osób nadwrażliwych w wyniku kontaktu z uczulającymi alergenami. Choroba ta w przeważającej większości występuje u małych dzieci (85% przypadków przed ukończeniem 5. roku życia). Wśród osób dorosłych cierpi na nią ok. 1-3% populacji.

Każdemu z nas zdarza się zranić na spacerze, podczas używania noża do krojenia warzyw czy wskutek upadku na wycieczce rowerowej. Z większością ran jesteśmy w stanie poradzić sobie sami, w warunkach domowych – wtedy, gdy nie są one głębokie i zanieczyszczone, nie jest raczej konieczna nawet podstawowa ich ocena przez lekarza. Zawsze jednak należy mieć na uwadze to, że każda rana może ulec zakażeniu – jakie objawy świadczyć mogą o tym problemie i co wtedy zrobić?

Na naszej skórze bytuje wiele różnych gatunków bakterii. Część z nich – w sprzyjających dla nich warunkach – może prowadzić do występowania bardzo nawet groźnych schorzeń. Zazwyczaj przy wymienianiu zagrażających ludzkiemu zdrowiu patogenów wspomina się o gronkowcach MRSA czy o E. coli, okazuje się jednak, że pewna bakteria – o której mówi się zdecydowanie mniej – również może być bardzo niebezpieczna. Drobnoustrojem tym jest Staphylococcus epidermidis i o tym, dlaczego może on być bardzo groźny, wspominają specjaliści z brytyjskiego University of Bath.

Szacuje się, że łuszczyca dotyka co pięćdziesiątą osobę na świecie – daje to nam ogromną pulę chorych, którzy wymagają specjalistycznej opieki. Łuszczyca dotyka zarówno skóry, jak również paznokci, owłosionej skóry głowy, a nawet stawów. Chorobę charakteryzuje przewlekły przebieg, co wiąże się z czasową remisją i nawrotami choroby. Chorują wszyscy – kobiety, mężczyźni, dzieci, dorośli i starsi. Co ciekawe, na łuszczycę nie chorują mieszkańcy Dalekiego Wschodu, Afryki Zachodniej i Eskimosi – sugeruje to więc, że występowanie choroby może być uwarunkowane genetycznie u mieszkańców naszej szerokości geograficznej.

Trądzik to najczęstsza choroba skóry. Dotyczy od 80 do 100% osób pomiędzy 11. a 30. rokiem życia. Szczęśliwie, u zdecydowanej większości (85%), ma ona łagodny przebieg. Wśród przyczyn występowania tego schorzenia wymienia się wiele czynników, takich jak nadprodukcja sebum, nadmierne rogowacenie naskórka, a także powstanie stanu zapalnego. Do metod leczenia zaliczane są terapie polegające na przyjmowaniu leków i antybiotyków. Obecnie nowym rozwiązaniem stają się interwencje dotyczące stylu życia, tzn. redukcji stresu, zmiany stosowanej diety oraz suplementacji probiotyków. Wiele z tych rozwiązań wykazuje efektywność i brak skutków ubocznych.

Telemedycna, jako dziedzina opieki medycznej, ma za zadanie wspieranie procesu terapeutycznego. Często mylona jest ze świadczeniami niemedycznymi, jednak jest ona w pełni świadczeniem z zakresu opieki medycznej – w zindywidualizowany i skoordynowany sposób przy pomocy technologii teleinformatycznych. Wiele dziedzin korzysta już z tego rodzaju rozwiązania, w tym dermatologia. Zarówno lekarze, jaki i pacjenci mogą czerpać z tego korzyści, jednak pod uwagę należy także wziąć zagrożenia, jakie za sobą niesie.

AZS jest chorobą o podłożu genetycznym, która warunkowana jest wieloma czynnikami i na którą składa się wiele patologicznych procesów. Interakcja, jaka zachodzi pomiędzy grupami genów oraz genami a czynnikami środowiskowymi, pod wpływem podatności wywołuje atopię. Zachorowania rosną – szczególnie w uprzemysłowionych krajach i dotykają osoby w różnym przedziale wiekowym, w tym niemowlęta.

Aktualny stan wiedzy na temat wpływu kwasów omega-3 na leczenie zmian łuszczycowych pozostaje niewielki ze względu na niewielką ilość przeprowadzonych badań w tym kierunku. Niemniej jednak wnioski, jakie się z nich wyłaniają, wskazują na poprawę stanu osób chorych na łuszczycę po włączeniu do terapii kwasów omega-3 zarówno w postaci suplementacji doustnej, jak również w postaci emolientów stosowanych na skórę. Sprzyjają one bowiem zmniejszeniu się stanu zapalnego, a co za tym idzie – przyczyniają się do ograniczenia nasilenia rumienia, nacieku i łuski.

Dojrzewanie określić można jednym słowem  ­– rewolucja. Przemiana z dziecka w osobę dorosłą wiążę się nie tylko ze zmianą zewnętrzną, ale również wewnętrzną. Podczas przeobrażenia pojawić się mogą problemy trychologiczne. Przyjrzeliśmy się tej korelacji u dziewcząt.

Wyprysk to choroba skóry, która związana jest nie tylko z pojawianiem się na ciele nieestetycznych zmian skórnych, ale i z uporczywymi objawami, takimi jak np. silny świąd. Od lat poszukuje się więc zarówno skutecznych metod leczenia tego problemu, jak i czynników, które mogą redukować ryzyko jego wystąpienia. O związku pomiędzy karmieniem piersią a występowaniem wyprysku u dzieci wspominano ostatnio na zjeździe American Academy of Allergy, Asthma and Immunology.

Zmiany skórne wywołane gronkowcem muszą być leczone pod opieką lekarza. Niezastosowanie skutecznego antybiotyku może prowadzić do rozprzestrzenienia się zmian, co w konsekwencji może prowadzić do poważnych objawów, które trudno wyleczyć.

Ostra gorączkowa dermatoza neutrofilowa zaliczana jest do rzadko występujących chorób, które związane są z podniesieniem poziomu leukocytów we krwi. Co jest przyczyną choroby i jak ją leczyć?

Coraz więcej badań naukowych potwierdza silny związek łuszczycy z celiakią, czyli trwałą nietolerancją glutenu. Choroba trzewna częściej dotyka bowiem osób, u których występuje dodatkowe schorzenie o podłożu autoimmunologicznym – np. choroba Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów albo właśnie łuszczyca. Czy to oznacza, że łuszczycę można leczyć dietą bezglutenową? W wielu przypadkach okazuje się, że tak!

Niektórzy pacjenci zakażeni wirusem HIV skarżą się na to, że dochodzi u nich do zwiększonej utraty włosów lub na to, że ich włosy stają się znacznie cieńsze niż przed zachorowaniem. Prawda jest jednak taka, że sama infekcja wirusem rzadko jest przyczyną wymienionych wyżej dolegliwości – zdecydowanie bardziej prawdopodobne jest to, że do utraty włosów przyczynią się powiązane z zakażeniem wirusem HIV zaburzenia. O jakich problemach dokładnie mowa?