Znamiona cz.II

Wśród znamion melanocytowych wyróżnia się znamiona barwnikowe naskórkowe: znamię płaskie i plamy soczewicowate oraz znamiona barwnikowe skórne.

Znamiona naskórkowe są dobrze odgraniczone od otaczającej skóry, nie powodują dolegliwości i najczęściej rozwijają się już w dzieciństwie.

Plamy soczewicowate mogą rozwinąć się pod wpływem działania promieni słonecznych, są to drobne brunatne plamy, pojawiają sią najczęściej na skórze twarzy, przedramion, czyli w miejscach wystawionych na działanie promieni słonecznych. Znamiona barwnikowe komórkowe z kolei mogą mieć różny charakter: mogą być jasne w kolorze skóry lub o brunatnym zabarwieniu, ich powierzchnia może być gładka lub pobruzdowana i owłosiona. Wielkość mieści się w przedziale pomiędzy drobnymi zmianami średnicy około 1 cm do dużych zajmujących czasem rozległe obszary skóry. Część z tych znamion ma charakter wrodzony. W przypadku, gdy mają one charakter znamion dysplastycznych czyli atypowych, istnieje zwiększone ryzyko zezłośliwienia i rozwoju czerniaka.

Znamiona naczyniowe mogą mieć charakter naczyniaków płaskich, jamistych lub gwiaździstych. Naczyniaki płaskie znajdują się w poziomie skóry, często zajmują rozległe obszary i rozwijają się już w dzieciństwie. Lokalizują się najczęściej na twarzy. Niektóre z nich mają tendencję do samoistnego ustępowania. Naczyniaki jamiste mają charakter zmian guzowatych, barwy sinoczerwonej. Podobnie umiejscawiają się na twarzy i owłosionej skórze głowy. Zwykle powiększają się wraz ze wzrostem dziecka, w większości ustępują samoistnie, zwłaszcza w następstwie ucisku. Naczyniaki gwiaździste natomiast to zwykle drobne, czerwone guzki z promieniście rozchodzącymi się naczyniami.

Jeśli chodzi o leczenie naczyniaków, zwykle wykorzystuje się laseroterapię lub zamrażanie płynnym azotem.