Łysienie – przyczyny i sposoby leczenia cz. 1

Jedną z częstych przyczyn zgłaszania się pacjentów do dermatologa jest łysienie. Problem ten jest szczególnie dotkliwy wśród kobiet.
Łysienie może być ograniczone lub obejmować całą owłosioną skórę głowy. W części przypadków łysienie ma charakter przemijający, po usunięciu przyczyny włosy odrastają. Charakter trwały ma łysienie typu męskiego oraz choroby skóry, które prowadzą do bliznowacenia.
Najczęstsze przyczyny łysienia
- Przyczyny mechaniczne – na przykład wyrywanie włosów.
- Przyczyny toksyczne – zatrucia metalami.
- Choroby zakaźne – dur, kiła.
- Choroby układowe – toczeń rumieniowaty układowy.
- Leki – cytostatyki, leki immunosupresyjne, leki przeciwtarczycowe.
- Choroby skóry głowy – grzybica, liszaj.
Na osobne omówienie zasługują trzy typy łysienia:
Łysienie androgenowe mężczyzn – ma charakter trwały, wypadanie włosów rozpoczyna się od kątów czołowych oraz w okolicy szczytu głowy. Średnio pojawia się po 40 roku życia. Przyczyny nie do końca są poznane, pewne znaczenie ma podłoże genetyczne oraz zaburzenia hormonalne.
Jeśli chodzi o leczenie, stosowane są głównie preparaty, które wykazują działanie przeciwłojotokowe i przeciwbakteryjne. Z leków wymienić należy minoksydil i finasteryd. Należy jednak pamiętać, że efekty występują jedynie u około 30 procent pacjentów, a po zaprzestaniu leczenia włosy znów wypadają. Ostatecznym etapem leczenia jest przeszczep włosów, jest to jednak proces długotrwały i wymaga cierpliwości zarówno ze strony pacjenta ja i lekarza.
Pewne znaczenie rokownicze w tym typie łysienia ma badanie – trichogram. Ocenia się w nim ilość włosów w poszczególnych fazach wzrostu. Wzrost liczby włosów telogenowych (telogen to ostatnia faza wzrostu po której włos wypada) koreluje z nasileniem procesu wypadania włosów.
W drugiej części artykułu zostaną omówione kolejne typy łysienia.
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski, PZWL, 2008, str 43-44