Jasne plamy na skórze - bielactwo
Autorzy: Wioleta Chodkowska
Autor/autorzy opracowania:
- Wioleta Chodkowska
Źródło tekstu:
- Misterska M., Szulczyńska-Gabor J., Żaba R.,Etiopatogeneza, obraz kliniczny i leczenie bielactwa [w:] Postępy Dermatologii i Alergologii XXVI; 2009/4
Na bielactwo choruje nawet do 4% populacji. Choroba nie jest zależna od płci rasy ani wieku, chociaż w połowie przypadków zaczyna się przed 20 rokiem życia.
Zmniejszenie wydzielania melaniny spowodowane jest uszkodzeniem lub zniszczeniem melanocytów naskórkowych.
Wyróżniamy 3 typy bielactwa:
- Pierwszy z nich – zlokalizowany ma 3 odmiany. W odmianie ogniskowej istnieje jedno lub więcej ognisk bielaczych zlokalizowanych w jednej okolicy. Jeżeli występuje jedno lub więcej ognisk depigmentacji w obrębie jednego dermatomu mamy do czynienia z odmianą segmentową. W przypadku odmiany śluzówkowej zajęte są tylko błony śluzowe.
- Drugim typem choroby jest bielactwo uogólnione. W przypadku odmiany akralno-twarzowej zmiany dotyczą paliczków palców rąk oraz okolic naturalnych otworów. Dla odmiany pospolitej charakterystyczne są rozsiane ogniska bielacze.
- stnieje też postać mieszana w przypadku, której współistnieją dwie odmiany jednocześnie. Ostatnim typem jest typ uniwersalny, w którym depigmentacja dotyczy całego ciała.
Plamy zazwyczaj mają średnice od kilku milimetrów do kilku centymetrów i przebarwione brzegi. Najczęściej zlokalizowane są w miejscach najbardziej narażonych na promieniowanie UV. Jeśli zmiany będą występowały na skórze owłosionej depigmentacja może dotyczyć również włosów.
Początek choroby często wiązany jest z silnymi przeżyciami lub urazami skóry. Bielactwo nie powoduje dolegliwości bólowych ani stanów zapalnych. Przebieg choroby jest trudny do przewidzenia. Zdarza się, że zmiany ustępują, przeważnie jednak utrzymują się całe życie.
